Kreupelstraat

Kreupelstraat  

Lieve ik leerde  
een pad doorlopen in je hersenen is het overschrijven  
van de herinnering want een pad bewandelen is een pad sterker maken is een pad veranderen  

& zo loop ik weer. Een ouderwets genoegen: verlangen naar een bericht.  
In afwachting van jouw online aanwezigheid verblijf ik,  
twee paden en beide bewandelend, een opeenvolging van errors  
terug te keren naar de hoek van de Kreupelstraat waar je rookte  
de gehate peuken van het goor-gele stadstapijt rapen, doorwasemd behang ruiken  
tegelijkertijd je lippen zo anders van smaak omdat je nu in mijn hoofd bestaat.  

Ik laat kruimels data voor je slingeren, klik  
op mijn digitale boekenplank alles aan wat jou bevalt. Lees terug in je tijdlijn  
tot ik precies weet waar wij elkaar hadden kunnen leren kennen.  
Borduur een wortelnetwerk aan de binnenkant van mijn hersenpan  
stug jute op de dagen dat ik de oneindige mailbox overschenk in de oneindige  
outlookagenda. Een combinatie van het bestaande zal iets nieuws  
opleveren, wil je nog een kopietje liefje, als je het me toestaat vorm ik mij zo goed ik kan  

& elke keer dat lijf.  
Zoektocht naar betadine en een hechtpleister.  
Een goede programmeur schrijft elegante codes, beknopt en onderhoudbaar, gemakkelijk te lezen.  
Ik google: ambivalentie, dissonantie, al die taal als grepen aan de klimwand, jij zou nu citeren  
uit een boek dat ik nog niet las & daar schiet ik het pad alweer op.