Een doekje voor het bloeden

"Luister", zei mijn vriendin. "Mijn nichtje gaat zaterdag trouwen en ze heeft een probleem." "Laat me raden", onderbrak ik haar, "ze is zeker geen maagd meer.""Wacht nou even. Haar aanstaande was gisteren op bezoek met zijn familie en toen heeft haar moeder haar een doekje gegeven voor het bloeden tijdens de huwelijksnacht, zodat ze dat als bewijs van haar maagdelijkheid aan haar schoonfamilie kan laten zien. Maar ze is dus al eens met een vriendje naar bed geweest en ze weet niet wat ze moet doen. Ik heb toen tegen haar gezegd dat ze zich geen zorgen moest maken, en dat ik een hele slimme vriendin heb die gestudeerd heeft en zo en die vast wel een oplossing weet. Hassnae, je moet ons helpen.""Ze gaat zaterdag al trouwen? Dan is een maagdenvlieshersteloperatie dus geen optie. Maar kijk, tachtig procent van de vrouwen bloedt niet. Die hele mythe is achterhaald. Ik heb dat boek van Abdulwahid van Bommel, Islam en Seksualiteit, misschien kan ze dat aan haar ouders geven zodat ze dat zelf kunnen lezen." Een boek lezen?! Mijn vriendin wilde een concrete oplossing, er moest bloed vloeien. Dus ging ik te rade bij mijn broer die me ademloos aanhoorde: "Die achterlijke obsessie met bloed altijd." Het enige wat hij kon verzinnen, was dat ze in haar vingers zou prikken en het bloed op het doekje zou laten druppelen.De volgende dag heb ik tijdens mijn lunchpauze allerlei artsen en klinieken in het hele land afgebeld. Nee, het is niet voor mezelf, maar voor een vriendin, verzekerde ik ze steeds. Ik kon ze zowat horen denken: "Tuurlijk, wijffie".Er zijn verhalen van een pil met rode vloeistof die je inbrengt, waardoor het lijkt alsof je na de penetratie bloedt, maar geen van de artsen die me eraan kon helpen. Eén van hen adviseerde me in mijn vinger te prikken en het bloed te mengen met het sperma van mijn man, omdat het bloed dat vloeit tijdens een ontmaagding, troebeler van textuur is. Tussendoor belde mijn vriendin die wilde weten of ik nieuws had. Haar nichtje was in alle staten. Haar aanstaande had haar verteld hoeveel zin hij in haar had en dat hij haast niet kon wachten tot het zover was. Ze zouden dan eerst samen in bad gaan en hij opperde het idee om in bad te vrijen, maar misschien toch maar niet, omdat dan het hele bad vol zou lopen met bloed. "Wat denkt hij in dat bad te gaan doen?" vroeg mijn broer verbijsterd. "Een schaap slachten of zo?" Vlak voor de bruiloft kreeg ik het nichtje aan de lijn. Ze vroeg me of het misschien slim is zich te ontspannen als het eenmaal zover was. Nee, alles behalve ontspannen, verzekerde ik haar. Dan komt hij er te makkelijk in. Wees flink gespannen, zodat hij echt het gevoel krijgt je te ontmaagden.Zondagochtend, de dag na de bruiloft, sprak ik mijn vriendin die me vertelde dat ze met haar nichtje mee was gegaan naar haar huis om te helpen met omkleden. In de badkamer had ze toen het apparaatje tevoorschijn gehaald dat haar vader gebruikt om bloed te prikken, voor het meten van de suikerspiegel. Maar de aanblik van dat prikkertje was het nichtje al te veel. In haar eigen vingers prikken? Nooit! Voor mijn vriendin zat er niks anders op dan haar eigen bloed te offeren voor de goede zaak.  Het plan was dat haar nichtje voor ze in bed ging liggen, het doekje onder zich zou leggen, zonder dat haar kersverse bruidegom het zou zien. En dan maar afwachten.Later die zondag vernam ik dat het goed was gegaan, maar hoe precies, is me nooit duidelijk geworden.Dagenlang wachtte het nichtje zenuwachtig op het verzoek van haar schoonmoeder om het bewijs van haar maagdelijkheid, maar niks. Uiteindelijk besloot ze het dan maar zelf te vragen of ze het wilde zien. De schoonmoeder zat aan de keukentafel en keek lichtelijk onthutst. Nee, daar wilde ze niks van weten.