De kolonie mept terug

Dalilla Hermans is journalist, schrijver, theatermaker en veelgevraagd spreker. Ze schreef meerdere boeken over racisme en representatie, en schrijft sinds 2018 columns voor De Standaard. Ze debuteerde in 2020 als theatermaker bij NT Gent, waar in 2022 ook haar tweede stuk uitkwam. In april 2024 ging haar stuk Queen (M)other in première in het Concertgebouw van Brugge. 

Tuly Salumu is journalist en schrijver. Haar werk verscheen in De Standaard, Het Nieuwsblad, rekto:verso en MO* Magazine. In 2023 debuteerde ze met haar roman Bintje. Vandaag schrijft ze columns voor De Morgen en werkt ze aan haar tweede roman. Tuly schrijft over identiteit, moederschap en het belang van representatie. In 2022 werd ze geselecteerd voor de eerste editie van het talentontwikkkelingstraject Nieuw Geluid bij deBuren. 

Sibo Rugwiza Kanobana is universitair docent sociolinguïstiek en postkoloniale studies aan de Open Universiteit van Nederland en is als postdoctorale onderzoeker verbonden aan de afdeling Conflict en Ontwikkeling van de Universiteit Gent. Hij is coauteur van De bastaards van onze kolonie: verzwegen verhalen van Belgische metissen (2010) en samensteller van de bundel Zwarte bladzijden. Afro-Belgische reflecties op Vlaamse (post) koloniale literatuur (2021) alsook auteur van Witte orde. Over ras, klasse en witheid (2024). Hij is tevens redacteur bij rekto:verso. 

Aminata Demba is actrice, presentatrice, moderator en artistiek teamlid bij theatergezelschap Laika vzw. Ze was de voorbije jaren maker en speler in verschillende theatervoorstellingen bij o.a. NT Gent en KVS. Naast haar acteursbestaan is de bezielster van RepresentBelgium, een initiatief om onze beeldcultuur in de audiovisuele sector inclusiever te maken voor ondervertegenwoordigde groepen.  Daarnaast geeft ze lezingen voor filmstudenten rond het thema en/of wordt ze gevraagd als spreker of moderator. 

Judi Mesman is hoogleraar aan de Universiteit Leiden op het gebied van intergenerationele sociale rechtvaardigheid. Haar onderzoek gaat onder andere over vooroordelen, stereotypen, discriminatie, seksisme, homofobie en racisme in verschillende maatschappelijke contexten. Zij heeft onderzoek gedaan naar o.a. sociaal-culturele normen in de opvoeding, representatie en stereotypering in schoolboeken, en de ervaringen van mensen van kleur in leiderschapsposities. In 2021 verscheen van haar hand Opgroeien in Kleur, een boek voor ouders over antiracistisch opvoeden. In datzelfde jaar ontving zij de Stevinpremie, een prijs voor wetenschappers die hun werk toegankelijk en nuttig maken voor de samenleving. Mesman is sinds 2018 lid van de KNAW en in 2024 benoemd tot distinguished professor aan de Universiteit Leiden op het thema maatschappelijke verantwoordelijkheid en impact. 

Adriaan van Dis groeide op in een repatriantenhuis aan de kust. Hij schreef talloze essays en verhalen over kolonialisme en migratie. Ook al presenteert hij zich als buitenstaander, in al zijn werk heeft hij oog voor mensen die hartstochtelijk hun best doen ergens bij te horen.  Als kind was Indonesië het land waar hij het meest nooit geweest was.  Adriaan van Dis is lid van de Akademie van Kunsten. 

Soemitro Poerbodipoero (1976) is docent-onderzoeker bij de Hogeschool van Amsterdam. Als kandidaat Professional Doctorate werkt hij samen met gemeenschapsorganisatie Kraktie middels participatief actie-onderzoek aan transformatie op het snijvlak van gezondheid en welzijn voor senioren in Amsterdam Zuidoost. Oorspronkelijk opgeleid tot ergotherapeut en bewegingswetenschapper in de revalidatie heeft hij zich in het hoger beroepsonderwijs verder ontwikkeld op het gebied van management, praktijkgericht onderzoek, internationalisering en interprofessioneel samenwerken. Met een Comenius Teaching Fellow (2018) startte hij onderwijsvernieuwing voor ergotherapeuten in opleiding door samenwerking met jonge vluchtelingen. Momenteel draagt hij met een Comenius Senior Fellow (2023) bij aan de ontwikkeling van het ‘stadsdocentschap’ en het verplaatsen van onderwijs naar de wijk. Sinds 2020 neemt hij deel aan de werkgroep Bomen die langzaam groeien krijgen diepe wortels waarin hij leest, leert en praat over de geschiedenis van ongelijkheid en racisme.

Anthony Heidweiller verbindt kunst met de geluiden en thema’s van deze tijd. Thema’s in zijn werk zijn racisme, (on)gelijkheid en regeneratief onderwijs. Anthony Heidweiller is adjunct-directeur van de Academie voor Theater en Dans van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, en heeft een grote staat van dienst binnen de nationale en internationale beroepspraktijk. Als artistiek directeur van het Yo Opera Festival richtte hij zich op de samenwerking met nieuwe doelgroepen en als artistiek directeur van Vocal Statements heeft Heidweiller educatie- en participatieprojecten ontwikkeld om een brug te slaan tussen de podiumkunsten en de samenleving. Daarnaast geeft Heidweiller lezingen over de staat van het kunstonderwijs in relatie tot de klimaat- en de culturele crisis. Voor zijn werk ontving hij diverse onderscheidingen, onder andere De Cultuurprijs voor Educatie, de Cultuurprijs van de stad Utrecht en Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Sinds 2019 is hij lid van de Akademie van Kunsten.