Medicijn tegen het ongeveerisme

Datum 16 juni 2009

Vijfentwintig jaar geleden creëerde de Amerikaan William Forsythe ARTIFACT met Ballet Frankfurt. Nog steeds is dit stuk een van de toonaangevende creaties van het hedendaagse dans. Wat de Bolero van Ravel of de Vuurvogel van Strawinsky in de zestiger jaren in de danstaal van Béjart waren, is ARTIFACT voor de jaren tachtig.

Vijfentwintig jaar geleden creëerde de Amerikaan William Forsythe ARTIFACT met Ballet Frankfurt.  Nog steeds is dit stuk een van de toonaangevende creaties van het hedendaagse dans. Wat de Bolero van Ravel of de Vuurvogel van Strawinsky in de zestiger jaren in de danstaal van Béjart waren, is ARTIFACT voor de jaren tachtig. Met ARTIFACT had ik veertig jaar na mijn kennismaking met Béjart eenzelfde Erlebnis van kracht en schoonheid. Forsythe brengt een perfecte dosering van muziek, beweging en woord. Dans als de ultieme synthese van passie, organisatie, elegantie en virtuositeit.  De Antwerpse Opera zat niet vol, toen. De afwezigen krijgen van 6 tot 8 mei 2010 een herkansing in deSingel. Reserveer uw tickets nu: het is een shot adrenaline, een vitamine tegen verzuring.De vernieuwing in de dans pendelde in de twintigste eeuw tussen Europese steden. Via onder andere Sint-Petersburg, Parijs, Frankfurt, Wuppertal, Lausanne en Monte-Carlo landde de dans op het einde van vorige eeuw in Brussel.  Met  Anne Teresa De Keersmaeker, Alain Platel, Wim Vandekeybus, Meg Stuart en Jan Fabre werd Vlaanderen een belangrijk laboratorium voor dans. In PARTS (Brussel) en de Koninklijke Balletschool (Antwerpen) worden de dansers en de choreografen van morgen gevormd. Dans en ballet leefden in dit land lang op gespannen voet maar sinds de komst van Kathryn Bennets is het tij definitief gekeerd.Sinds juni 2005 is de Australische Kathryn Bennetts artistiek directeur van het Ballet van Vlaanderen. Zij studeerde aan de Australian Ballet School in Melbourne en werkte met de beste choreografen van haar tijd in Europa en Noord-Amerika. Vijftien jaar lang ontwikkelde ze samen met haar leermeester William Forsythe het Ballet Frankfurt tot een van de belangrijkste internationale referentiepunten voor dans. De manier waarop ze ook in Antwerpen de twijfelaars, critici en cynici lik op stuk geeft is fenomenaal. Een technisch excellent gezelschap werd in vijf jaar tijd een bevlogen groep talentvolle kunstenaars met uitzonderlijke individuele kwaliteiten.Wat kan Vlaanderen leren van het Ballet van Vlaanderen? Ballet is een medicijn tegen 'ongeveerisme'. Een productie van het Ballet van Vlaanderen is een naar perfectie neigende voorstelling. De danser als rolmodel voor de niet-hard-genoeg-werkende Vlaming, de choreograaf als manager van beweging, licht en muziek, de voorstelling als een streven naar volmaaktheid. Mochten onze banken en rechtbanken, onze administraties en ziekenfondsen gerund worden zoals deze dansvoorstelling dan zouden de resultaten anders zijn. Breedsmoelkikkers die de publieke omroep vertelden dat wij geen verkiezingsdebatten meer willen maar opgeleukte verkiezingsshows, moeten vervangen worden door choreografen. Danstherapie moet een onderdeel worden van het curriculum in de managementscholen. De sierlijke discipline voor lijf en leden om te genezen van de zelfoverschatting die de verbeeldingskracht heeft aangetast. Het zou Vlaanderen eleganter maken, lichter, blijer en mooier. Vlaamse cultuurpolitiek moet een uitdrukking van deemoed en openheid zijn. Als de Japanse Aki Saito en Yurie Matsuura, de Franse Claire Pascal, de Spaanse Altea Nunez, de Russische Olga Voloboueva, de Oekraïense Eugéniy Kolesnik, de Amerikanen Garrett Andersen, Courtney Richardson en Courtney Wright, de Italiaanse Giulia Tonelli, de Braziliaan Ricardo Amarante, de Poolse Adam Kozal, de Australische Craig Davidson, de Nederlander Sanny Kleef en de Cubanen Ernesto Boada en Howard Quintero naast 'onze' Wim Vanlessen, Alain Honorez, Eva Dewaele, Joëlle Auspert, Ilia Belitchkov, Jim de Block en alle andere beloftevolle leden van het corps de ballet een staande ovatie krijgen, dan dankt de wereld Vlaanderen voor haar artistieke generositeit. Thank you Kathryn Bennetts, merci, gracias, spaciba...Dorian van der Brempt (59) is directeur van het Vlaams-Nederlands Huis deBuren en kijkt en luistert met verwondering naar de wereld.Deze column verscheen in Knack op 3 juni 2009.