dB: Hoe kwam u op het idee om rond erotiek te werken?
El Kaoui: Theatermaker Lucas de Man was bezig met Yes, please!, een groot project rond erotische fantasieën. Toen hij met zijn gezelschap Stichting Nieuwe Helden, waarmee ik al eerder samenwerkte, daarvoor ook liveshows ging maken, kwam hij bij mij terecht. In die shows deden we live-interviews met bekende en minder bekende gasten over hun erotische fantasieën.
dB: Waren er dan specifieke thema’s of clichés die vaak terugkwamen tijdens de shows?
El Kaoui: Als je doorvraagt, merk je dat erotiek heel individueel is. Veel van die fantasieën gaan over ‘Wanneer voel je je echt jezelf?’. Fantasie gaat voor veel mensen over het gevoel van vrijheid, het gevoel van te mogen zijn wie je zelf wilt zijn. Het erotische vertelt uiteindelijk altijd over de kern van iemand. Er is natuurlijk wel een zekere invloed van pornografie op onze fantasieën, maar toch is iedere fantasie uniek in z’n detail. Enkele van de meest voorkomende fantasieën zijn dominance en triootjes, en ik kan wel geloven dat pornografie daar een zekere invloed op heeft gehad.
‘Veel van die fantasieën gaan over de vraag wanneer je jezelf echt voelt’
dB: Is er een erotische fantasie die u is bijgebleven?
El Kaoui: Op Lowlands vertelde iemand dat hij fantaseerde dat hij een soort eenhoorn was op een andere planeet. Een andere man zijn ultieme fantasie was het gevoel van een nagel die blijft haken achter een nylonkous. Dat vond ik geweldig. Iemand vond het ook erotisch om een eiken vloer te polijsten. Erotiek hoeft dus niet altijd seksueel of pornografisch te zijn.
dB: Hoe neutraal kunt u blijven bij opvallende getuigenissen?
El Kaoui: Sommige fantasieën vind ik tricky, maar uiteindelijk blijft de kern ‘het is een fantasie'. It’s not real. Dat onderscheid moet dan ook duidelijk zijn. Daarom ook dat we die nadruk hebben gelegd op ‘erotische fantasieën’ en niet op ‘seksuele fantasieën’, want dat gaat over iets anders.
dB: Wat is erotiek dan juist voor u?
El Kaoui: Een seksuele fantasie zou je in praktijk willen brengen, maar bij een erotische fantasie hoeft dat niet; zelfs eerder niet dan wel. We hadden een beetje schrik dat eens mensen ons hun fantasie vertelden, dat die ‘naar de kloten’ zou zijn. Daarom waren we blij om te horen dat er mensen waren wier fantasie net rijker was geworden door 'm onder woorden te brengen.
dB: De maatschappij wordt progressiever, maar tegelijkertijd ook preutser. Hebt u het gevoel dat mensen minder snel over erotiek willen spreken of dat er juist meer ruimte is daarvoor?
El Kaoui: Dat is de paradox van de samenleving: des te meer iets beschikbaar is, des te preutser we worden. Ik vind het opvallend dat er ongelooflijk veel toegang is tot pornografie. You gotta try not to find it. Voor mij is het conservatisme, in de brede maatschappelijke zin, een manier van teruggrijpen omdat we het gevoel hebben dat we in een veranderende tijd zitten. Change is scary en dus we grijpen we terug naar iets dat we denken dat beter was – golden age thinking. We mogen niet vergeten dat erotiek hyperpersoonlijk is, en dat er kwetsbaarheid nodig is om dat te tonen. En kwetsbaarheid tonen is moeilijk in elk tijdsgewricht.
dB: Vindt u dat Het Rode Oor intieme onderwerpen bespreekbaar maakt?
El Kaoui: Het is alleszins leuk, maar ik denk dat je daar niet te veel nadruk op kunt leggen. Het blijft natuurlijk een project, en mensen die meedoen zijn meestal al getriggerd of gefascineerd door dat onderwerp. Wel denk ik dat het belangrijk is om dat te blijven doen. Het is een contrast om intimiteit publiek te maken, maar tegelijkertijd merken we wel dat het stimuleert.