Dames, heren,
Geweldig dat ik hier mag zijn vanavond en propaganda mag voeren voor de Parijsresidentie van de Buren.
Ik ga u geen stukje voorlezen uit de teksten die ik destijds geschreven heb na mijn deelname. Voor wie daarin geïnteresseerd is: het archief met de teksten van alle deelnemers online te raadplegen, wat ik u zeer kan aanraden. Ik wil het vanavond alleen over iets anders hebben. Namelijk de onuitwisbare indruk die zo’n Parijse veertiendaagse nalaat.
Toen Marianne Hommersom me onlangs vroeg of ik enkele indrukken wou delen, heb ik geen moment getwijfeld. Ik zal u vertellen hoe dat komt.
Een poos geleden was het feest bij mij thuis, een nieuwjaarsborrel die na drie edities het statuut van een prille traditie heeft. Een hele middag en avond lang is het dan een vrolijk komen en gaan van vrienden en kennissen. Ongeveer de helft van de lijst genodigden bestaat uit mensen die ik voor het eerst ontmoette tijdens mijn verblijf met deBuren in Parijs.