Lezers over de lusten, lessen en lolletjes van leesclubben

Voor de tweede editie van deBuren Boekt boog onze gelegenheidsleesclub zich Het portret van de Brugs-Brusselse auteur Hannah Roels. Zo zaten er eens een tuinaannemer, een Hollander en een bankmedewerker op café… En het liep niet uit op een slechte mop. 

De leesclubbers vonden elkaar instinctief in het hart van Roels’ eigen stad. Hoe? Zoek in een vol etablissement naar de omslagfoto van de roman waar je je de laatste tijd in hebt ondergedompeld.

Maar, waarom zou je iets persoonlijks als een leeservaring willen delen?

Geïnspireerd op de blurbs die je vaak vindt op boekomslagen delen vijf leeslcubbers hun positieve, gedeelde leeservaring.

Claire: "Een boek lees je alleen; het speelt zich toch voornamelijk in je eigen hoofd af. Het is het verhaal zoals de schrijver het schreef, maar toch vooral het verhaal dat je er zelf van gemaakt hebt. En dan kom je naar de leesclub, spreek je die wereld uit en worden er andere werkelijkheden aan toegevoegd, waardoor het boek een tweede leven krijgt en je alleen maar kunt denken: ‘ik moet het nog eens lezen!’"

Yannick: "Wat me het meest charmeerde aan de leesclub: de intimiteit om met anderen die ook graag lezen en een auteur rond de tafel te zitten. In een safe space te kunnen praten/discussiëren over en uiten wat een boek je laat voelen en dat aftoetsen met anderen. De tijd krijgen om luidop na te denken. Mooie zetjes in de rug krijgen om de discussie op gang te trekken, maar toch voldoende ruimte krijgen."

Bruno: "Een onmiskenbaar voorrecht is het de gelegenheid te krijgen de schrijver te ontmoeten. Het voelt enerzijds aan alsof je een oude bekende ontmoet maar anderzijds besef je dat die vertrouwdheid eenzijdig is. Dat dubbele gevoel was bij de ontmoeting met de geboekte schrijfster Hannah Roels extra aanwezig doordat haar roman in de ik-vorm geschreven is. Het was een interessante gesprek over karakters, psychologie en empathie met een schrijfster die ook goed bleek te zijn in het gesproken woord. De tijd vloog. De ontmoeting met Hannah Roels gaf extra glans aan haar werk."

Pepijn: "Nutsdenkers kunnen zich afvragen: waarom zou je literatuur lezen? Omdat het je empathisch vermogen vergroot, is een veelgehoorde repliek. Leesclubs vergroten die empathie nóg meer. Door deelgenoot te worden van elkaars leeservaringen bekijk je andermans wereld door eigen ogen en je eigen wereld door andermans ogen. Je hoeft je ziel daarvoor niet op tafel te leggen – de roman is voor de duur van de leesclub het centrum van het universum."

Rozemarijn: 'Leuk dat een boek een groep onbekende mensen samenbrengt die elk vanuit een eigen perspectief het lezen ervaren hebben. Door te praten over het boek leerde ik ook andere visies omtrent zaken uit het leven kennen, zoals vriendschap. Ik doe het mijn hele leven al met mijn eigen opvattingen rond vriendschap. Die evalueert natuurlijk wel, maar blijft steeds de mijne. Ik vond het interessant om daarover te praten met mensen met allemaal verschillende achtergronden en ervaringen, die allemaal wel één ding gemeen hebben: ze houden van lezen.'