Aanmeldtekst Schrijfresidentie 2018: Erfenis van de jaren 60

1968: de musical

door Max Urai

Datum 20 juni 2018
Door
Max Urai

'Verhoud je vanuit het heden tot een van de fenomenen die de jaren '60 karakteriseren': dat was de opdracht voor de kandidaat-schrijfresidenten 2018. Max Urai musiceert met woorden in de 'monologue intérieur' van politieman Alphonse, wiens geweten knaagt na de bloedige onderdrukking van de Parijse studentenprotesten in mei '68.

1968: de musical

(Vierde akte | Vijfde nummer)

Alphonse strompelt dronken zijn huis binnen met de brief waarin Julie hem smeekte om over te lopen in zijn hand. Haar bloed zit op het papier.

ALPHONSE     
(zingt vals Julie's motief, in ye-ye stijl)                       
O vrijheid, vrijheid, een leven los als zand...                       
Onder elke stoeptegel vind je weer –

Gooit politiepet tegen de muur.

ALPHONSE     
Gestrand.

Salueert sarcastisch naar de foto van De Gaulle.

ALPHONSE     
Is dit wat u bedoelt met orde, mon général?                       
Wij tegen de barbaarse horde, huh, mon général?                       
Kind'ren bloeden dood op straat – Parijs een abattoir.                       
Is dat wat u voor u zag? Uw wens is voor mekaar!                       
Ik hoor ze buiten zingen in het Frans, mijn moedertaal.                             

En Julie – haar lied werd haar door mij fataal.                       
(schreeuwt) Is het orde waar wij voor moorden, mon général?                       
(zachter) Waarom heb ik ooit geloofd in jouw verhaal?

Kijkt naar de foto van zijn vader.

ALPHONSE     
Dit is wie ik ben geworden, pa.                       
Als je hier was – je had geen woorden, pa.                       
Jouw eerste zoon, een moordenaar...

Kijkt naar brief.

ALPHONSE     
Of hoeft het zo niet door te gaan?

Kijkt naar foto.

ALPHONSE     
Zou dat jouw plan voor mij verspillen?

Zijn gezicht wordt hard.

ALPHONSE     
Ze zouden me niet eens meer willen.

Gooit brief op tafel. Muziek stopt.

ALPHONSE     
Wat zou jij hebben gedaan?                       
Aan welke kant van deze brand zou jij hebben gestaan?                       
Zeg iets.                      Help me.                       
O, hoe moet ik weten wat jij denkt?                       
Je was er nooit. Niet thuis, niet in de kerk –                       
je was altijd –                                                                                  

KOOR                                                                                  
(motief van de politiechef)
Aan het werk.

ALPHONSE     
(epifanie)
En dat maakte je sterk.                                                                                  

KOOR                                                                                  
(gefluisterd)
Aan het werk

ALPHONSE     
Deze brief is geschreven                       
in hun hoofdkantoor.

KOOR             
Aan het werk.

ALPHONSE     
Handschriftanalyse.

KOOR             
Aan het werk.

ALPHONSE     
Vingerafdrukken. 

KOOR                                                                                  
(harder) Aan het werk.           

ALPHONSE     
Alles wat ik kan!

KOOR 
(voluit) Aan het werk, 
aan het werk!

Zet zijn pet op.

ALPHONSE     
Ik moet nu

KOOR             
Hij moet weer                                                          

ALLEN
Aan het werk!

© Marianne Hommersom

Max Urai (1991) schrijft veel te lange verhalen over politiek en depressies. Hij volgde de opleiding Creative Writing van ArtEZ en studeerde in 2017 af met de roman Kleine Kleurloze Objecten. In zijn vrije tijd wist hij zijn sporen uit.
www.maxurai.nl

Meer over de Schrijfresidentie?

Ontdek wie mee ging naar Parijs, lees al hun bijdragen en kom te weten hoe het er achter de schermen aan toe gaat via de reportages.

Alles bekijken