door Joost Oomen
'Verhoud je vanuit het heden tot een van de fenomenen die de jaren '60 karakteriseren': dat was de opdracht voor de kandidaat-schrijfresidenten 2018. Joost Oomen kijkt naar de maan en geeft ons een opdracht.
De maan ligt op je hand. Ze ziet eruit als een grijze, beschimmelde mandarijn. Je kunt haar tussen duim en wijsvinger oppakken en naar je mond brengen om zachtjes ‘hallo’ tegen te fluisteren. Pas op, dit is de echte maan. Je vingerafdrukken blijven voor altijd op haar windloze oppervlak zichtbaar.
Als je heel goed naar de kleine maan op je handpalm kijkt, zie je een zwart pinnetje met een rood-wit gestreept vlaggetje eraan. Dit is Amerika. Sinds het moment dat Neil Armstrong en Buzz Aldrin in korrelig zwart-wit, als twee gehelmde konijnen over het maanoppervlak rondhupsten, is de maan van universeel romantisch nachtlampje veranderd in de Texaanse superfarm van de toekomst. Natuurlijk is het ook de Russische, de Chinese, de Franse en de Britse superfarm van de toekomst, maar feit blijft dat toen Neil en Buzz in 1969 dat trapje afkwamen, de maan exploitabel werd.
In de jaren zeventig hebben we naar boven gekeken, maar amper iets met de maan gedaan. In de jaren tachtig hebben we naar boven gekeken en er helemaal niets mee gedaan. Zelfs nu nog kijken we naar boven en doen we helemaal niets. Ik wil dat je naar de maan op je hand kijkt en besluit er naartoe te gaan. Ik wil dat je besluit wat je met de maan wil doen.
Sinds het moment dat Neil Armstrong en Buzz Aldrin in korrelig zwart-wit, als twee gehelmde konijnen over het maanoppervlak rondhupsten, is de maan van universeel romantisch nachtlampje veranderd in de Texaanse superfarm van de toekomst.
De maan ligt op je hand, de maan hangt boven je hoofd. In beide gevallen hoef je je vingers maar te bewegen om de maan vast te pakken, te bevoelen, te liefkozen of te kraken als een walnoot. De maan is sinds een halve eeuw een piepklein maantje geworden. Het melkwitte hemellichaam is nu jouw verantwoordelijkheid. Een baby.
Joost Oomen (1990) is schrijver en dichter. Hij publiceerde de poëziebundels Vliegenierswonden (2011) en De Stort (2012), maakte de vinylsingle Joost Oomen en schreef het chapbook De zon als hij valt (2016). Hij werd geselecteerd voor het Europese talentontwikkelingstraject CELA. Joost is een gedreven performer en trad op van Vlieland tot Pisa en van de kerk tot het kippenhok.www.joostoomen.com
Ontdek wie mee ging naar Parijs, lees al hun bijdragen en kom te weten hoe het er achter de schermen aan toe gaat via de reportages.
Alles bekijken