'Deze avond is voor mij een koffiemachine' • deBuren

Gisteren ging de groep Schrijfresidenten in gesprek met schrijfster Maud Vanhauwaert, die in 2012 nog als deelnemer met deBuren meeging naar Parijs. Ze schreef er het lange gedicht 'Si vite, si loin, silence', waar later het eerste deel van haar bekroonde bundel Wij zijn evenwijdig uit voortvloeide.

Literatuur & Taal Schrijfresidentie Parijs Residentie Reportages

'Ik werk niet in een kantoor, maar hop van opdracht naar opdracht en wat ik misschien nog het meeste mis is de koffiemachine waaraan je met collega's de belangrijkste informele vergaderingen voert. Deze avond is voor mij de koffiemachine.' (Maud Vanhauwaert over de Parijsresidentie)

Vanhauwaert deelde cadeautjes en ervaringen uit: een stempel, een tol, een P, een bol/zoutkorrel, een kistje, een dobber, een rode draad en meer. Bij elk geschenkje hoorde een les die ze de afgelopen jaren met vallen en opstaan leerde. Er werd gretig over doorgepraat, tot laat in de nacht.

Jelko Arts is een van de Parijsgangers. deBuren mag een blik werpen in zijn prachtige notitieboekje.

Maud Vanhauwaert schrijft en maakt. Ze behaalde een masterdiploma Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Antwerpen en een masterdiploma Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen, waar ze nu zelf doceert. Voor haar poëziedebuut Ik ben mogelijk (2011, uitgeverij Querido) kreeg ze de Vrouw Debuut Prijs, voor haar bundel Wij zijn evenwijdig (2014, Querido) de Hughues C. Pernathprijs en de Publieksprijs van de Herman De Coninckwedstrijd. In haar werk zoekt ze naar speelse theatrale vormen om poëzie publiekelijk te maken. Met haar performances trad ze op, op radio en tv, in binnen- en buitenland, van opera tot schapenstal. Ze werd aangesteld tot ereburger van de stad Veurne en in 2018-2019 was ze stadsdichter van Antwerpen.

Meer over de schrijfresidentie?

Ontdek wie mee ging naar Parijs, lees al hun bijdragen en kom te weten hoe het er achter de schermen aan toe gaat via de reportages.

Alles bekijken