De Parijsresidentie is in volle gang; inmiddels zit de eerste week erop. David Van Reybrouck en Adriaan van Dis waren al te gast: op de foto's een impressie.
De eerste stukken beginnen vorm te krijgen; er ontstaat ook poëzie. Ondertussen wordt er door sommigen geblogd, zie bijvoorbeeld de blogs van Ayla Schneiders en Ernst-Jan Pfauth. Hieronder twee gedichten van de hand van Leen Verheyen.De verzamelaar
hij heeft elk stukjevan de stadop zijn huid vastgelegdzijn lichaamis het stadsplanwaarmee hij zich door de straten beweegtelke herinneringligt opgeslagenin een poriehij leeft op het ritme van het verstikkende verkeerde stad beweegt snellerdan het water door de Seine vloeit
deze stadis slechts een eilandelk lichaam heeft zijn grenswat uit zijn voegenbarstwordt krampachtigvastgehouden
----
er iseen vrouwdie zichzelfheeft opgeplooidze zitingedeuktlangs de kantvan de wegbeweegtniet meer ze ismuseumstukgewordennet als de stadwaarin ze rustdie niets meer isdan de herinneringvan wat zeis geweest